Kerstavond

Kerstavond lieve mensen!

Altijd een magisch moment voor mij. Een dag die gepaard gaat met de diepste gevoelens. Een dag die me diep van binnen raakt. Recht in mijn hart.
Ik heb zoveel liefde en zoveel weemoed en herinneringen aan deze dag, deze tijd, deze momenten rond deze tijd.

Vandaag, als ik wakker word, probeer ik de sentimentaliteit weg te duwen. Ik weet dat veel mensen niets met Kerstmis hebben en ik weet uit eigen ervaring dat het vaak andersom is.
Want deze dag gaat niet alleen diep in mij zitten. Zoveel mensen hebben herinneringen en beelden in hun hoofd. Ervaringen van prachtige momenten, vol liefde en geborgenheid. Op een gegeven moment is er iets heel anders geworden. Dit heeft de magie van Kerstmis niet weggenomen, maar wel de mogelijkheid om ervan te genieten en het te beleven zoals wij het kennen. De confrontatie van deze tijd, van deze dagen doet pijn! Je voelt de ijzige kou waar het eigenlijk warm zou moeten zijn. De eenzaamheid, het idealisme, de hoop en de momenten van geluk worden keihard weerspiegeld in de realiteit van het zijn.

Dus rennen we elke keer weg en maken onszelf wijs dat we niets met Kerstmis hebben, terwijl we er diep van binnen zo hard naar streven om die kerstgevoelens van toen weer te voelen.

Het ligt heel dicht bij me. Wat zou het heerlijk zijn als ik het gevoel van welkom thuis kan ervaren. Waar je samen met liefde de feestdagen kunt doorbrengen in een warme, gezellige omgeving. Samen als gezin, als team en te voelen hoeveel er van je gehouden wordt. De eenzaamheid van vroeger sluipt terug. De donkere plek, de schaduw van ongewenst zijn is hoorbaar.

En dan komen alle vragen naar boven. Waarom ik niet interessant genoeg ben en waarom ik niet genoeg indruk maak om trots op mezelf te zijn.
Wat zou ik gegeven hebben voor een simpele “Ik ben trots op je” en het gevoel dat het meende. Ik heb zoveel geprobeerd en alles gegeven. Ik heb me omhoog gevochten en dingen gedaan waarvan jullie allemaal zeiden dat ik het nooit zou kunnen. Ik heb bewezen dat ik het kon en toch was het nooit genoeg. Niets was genoeg om me blij te maken dat ik besta.

Er is zoveel tijd voorbij gegaan. Tijd waarin ik steeds meer mijn eigen ding deed. Wetende dat ik nooit gezien zou worden op de manier die ik graag had gewild. En toch blijft de hoop dat het anders kan lopen. We weten dat dit niet het geval zal zijn. Maar het kleine vonkje blijft diep van binnen dat ik gezien zou kunnen worden.

Ik heb zo ver van huis moeten gaan om geluk te vinden. Om erkend en gezien te worden. Dit jaar was bijzonder sterk. Hoe later in het jaar, hoe intenser het werd. De interesse is helemaal verdwenen. Ik krijg alleen maar informatie over dingen waar ik niets mee kan. Over mensen waar ik niets mee te maken heb en over gebeurtenissen die er niet toe doen. Zeker in de context van de situatie van wat eigenlijk heel interessant zou kunnen zijn. Ze wisten van mijn harde werken en de drang om alles te geven.

Geen simpele vraag hoe het gaat. Of ik hulp nodig had of hoe het ging. Ik zou graag de angsten en onzekerheden die ik nog steeds tegenkom willen delen. Maar er is geen interesse. En dus, elke keer als ik mijn interesse in de andere kant verlies, groeien we elke dag verder uit elkaar. We lijken steeds meer op vreemden die denken dat we elkaar ooit hebben gekend.
Dit zijn gedachten en gevoelens die me vandaag op kerstavond achtervolgen en beïnvloeden. Want ook al zou ik willen dat het anders was, ik moet mijn eigen weg gaan en me wenden tot wat wel bestaat.
Want hier, ver weg van toen, heb ik mijn paradijs, mijn thuis en mijn geluk in handen. Hier ben ik geliefd en word ik vastgehouden als dat nodig is. Mensen zijn hier trots op me en dat voel ik. Ik word gezien.

Mijn kerstwens voor jou is dat jij je net zo voelt! Dat je erkend wordt, dat je je geliefd voelt en dat je trots bent op jezelf.

Lieve mensen, in 2024 hebben veel mensen mijn blogs gelezen en heb ik talloze reacties gekregen. Ik ben blij dat mijn verhalen mensen helpen om hun eigen ervaringen te verwerken. Dat is precies waar mijn verhalen over gaan. Ik wil dat je weet dat je niet alleen bent en ik wil dat je de moed vindt om voor jezelf op te komen. Ik wil dat je sterker wordt en trots bent op jezelf.
Want zelfs als soms de zon niet schijnt, zelfs als je de vogels niet hoort fluiten en zelfs als je denkt dat je alleen bent. Onthoud altijd dat wat er ook aan de hand is, je nog steeds jezelf hebt. En dat is alles wat je nodig hebt. Dat is het enige dat telt. Je hebt jezelf. Als je dit beseft, zul je groeien en in staat zijn om je leven met dankbaarheid lief te hebben en te beheersen.

Elke persoon, elk wezen in je leven zal een fantastische aanvulling op je zijn. Je verrijken en vleugels geven. Maar de kern ligt bij jou. Alleen jij bent verantwoordelijk voor het geluk in je leven.

Dus nu kijk ik terug en sla ik weer een bladzijde van mijn boek om. Een stap vooruit en een traan minder. Het nieuwe jaar wordt geweldig, brengt nieuwe kansen en ik kijk ernaar uit.

Maak 2025 het jaar voor jou! Ik wens je met heel mijn hart dat je gelukkig bent en trots op jezelf. Kijk naar de toekomst!

Op een geweldig nieuw jaar.

Liefs Marco