We zijn zo ver gekomen en toch zijn we nergens

We zijn zo ver gekomen en toch zijn we nergens

Terwijl het buiten stormt, sneeuwt, hagelt en wat er nog meer uit de lucht komt vallen, zitten wij binnen te wachten op die langverwachte zonnestraal. We hebben warmte en zonneschijn meer dan ooit nodig.

2024 is een spannend jaar. Ten eerste staat het in de sterren geschreven, er zullen veranderingen komen en ze zullen er zijn. Eindelijk, zeg ik dan!
Maar je kunt ook je eigen feiten verzinnen. Er komen verkiezingen aan, besluiten die lang hebben stilgestaan moeten nu worden uitgevoerd en nog veel meer.
Als ik beter kijk, kan ik lachen of huilen. Want wat er op dit moment gebeurt, kun je van twee kanten bekijken.

De mens

Kijk, wij mensen hebben altijd gedacht dat we beter waren, intelligenter en meer konden en mochten dan welk ander levend wezen dan ook. En als we naar onszelf kijken, denken we misschien zelfs dat dit waar is. We zijn door de jaren heen geëvolueerd ..... maar zijn we echt geëvolueerd of zijn we gewoon verder gegaan? Want als ik het zo bekijk, zijn we in feite aan het einde van onszelf. We hebben onszelf in sneltreinvaart naar het nirwana geschoten.
We dachten dat we intelligent waren en deden er alles aan om onze eigen uitvindingen bij te houden. Vandaag voeren we cyberoorlogen met en door systemen die we zelf hebben gecreëerd. We voeren oorlogen tegen onszelf, tegen vijanden die we zelf hebben geschapen. Oorlogen die op zichzelf geen intelligentie uitstralen in de bekende gang van zaken worden nu gevoerd op ons eigen terrein. Zijn we echt geëvolueerd of zijn we gewoon dom geworden?
Of ken je een ander wezen dan wij dat zichzelf vernietigt? Dat zichzelf aan het einde van zijn bestaan brengt door verveling, door diepgeworteld egoïsme en narcisme, door hebzucht en verslaving aan geld, verlangen naar macht?

Er is bijna niets op aarde dat ontevredener is dan de mens.

Ik herinner me nog hoe er altijd werd gezegd dat je moet kunnen studeren. Ja, als je studeert ben je iemand, dan is de wereld van jou, dan kun je iets te zeggen hebben. Ik ging ervan uit dat dit echt de TOP van de TOP's waren. Mensen die hun hersenen tot het uiterste hebben getraind en gescout om echt van diep van binnen een idee te hebben. En dan komen we vandaag in 2024 bij verkiezingen in Amerika waar je kunt kiezen tussen een stokoude opa die zelf amper kan lopen of een man die talloze strafbare feiten op zijn palmares heeft staan, meerdere keren failliet is gegaan en ook nog eens miljoenen aan boetes moet betalen. Lachen of huilen? In Rusland worden de felste rivalen tijdens verkiezingen gewoon uitgeschakeld om de macht te manipuleren. En dan staan hier in ons eigen land de elfjes als Teletubbies op het veld. Iedereen wil het theater in, iedereen wil de hoofdrol, maar niemand wil met iemand anders samenwerken. Het lijkt wel de kleuterschool!
Ik wil niet spelen met degene die ook in het theater zit en als ik niet krijg wat ik wil, dan ga ik naar huis.
Gestudeerde mensen, waar ik dacht JA! Eindelijk komt er beweging in. Nee, het is de schande. Een satire, als je wilt.
Dit zijn maar drie voorbeelden, maar zo gaat het. Kijk waar je wilt. We zijn een lachertje geworden. En GEEN enkele diersoort op deze aarde is zo afgestompt door zijn eigen ingebeelde intelligentie.

Hoe het zou moeten

Als je naar dierenfilms kijkt, moet het je opvallen hoe ze over hen praten. Wat jouw idee is op deze aarde. Elke diersoort heeft zijn taak, zijn nut. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Een eigen systeem dat werkt zoals het moet, zomaar.
En dan kijk je naar ons. Wij, die denken dat we een perfect functionerend ecosysteem moeten regelen en alles tot in detail moeten onderzoeken om alles te weten. Waar heeft dit alles ons gebracht? Onze drang om meer en beter te zijn dan de persoon naast ons verstikt ons bijna. Tevredenheid is een vreemd woord geworden, geld en luxe beheersen ons. We geloven wat ons in de media wordt verteld en denken niet meer zelf na. We zijn op het punt gekomen dat onze brieven en huiswerk worden geschreven door zelfbedachte intelligentiesystemen.
We worden zo extern gecontroleerd dat we het zelf niet eens meer beseffen. Dag in, dag uit dezelfde routine. Opstaan, werken, sporten, slapen. Dit zijn de belangrijkste drijfveren van ons leven. Dan is er af en toe een feestje, sport en, als we geluk hebben, seks. Vervolgens streven we ernaar om een paar dagen per jaar te kunnen reizen en geld binnen te harken om te genieten van de pensioenjaren die we misschien nooit zullen bereiken.

Wanneer snappen we het?

En zodat we ons zo gelukkig voelen, leasen we veel te dure auto's, moeten we de nieuwste telefoons hebben en financieren we ons schoonheidsideaal en vullen we onszelf met Botox en laten we ons inspuiten en gladstrijken.
Omdat we zo zelfverzekerd zijn? Omdat we van onszelf houden zoals we zijn? Lachen of huilen? Zeg jij het maar.
De mens die denkt dat hij ver gekomen is, is nergens. Hij staat op de afgrond van zichzelf, hij heeft zichzelf overgeproduceerd en heeft nu een punt bereikt waarop hij niet verder kan. De gevaarlijke clowns die achter de rode knoppen zitten en beslissen of er oorlog wordt gevoerd of niet, zijn bijna allemaal op een leeftijd waarop de hemel hen zal nemen. Dat kan goed of slecht zijn. Het goede is dat het niet eeuwig zal duren. Het slechte is dat ze niets meer te verliezen hebben en dus gewoon een beetje Monopoly kunnen spelen.
Het is triest om te zien dat een regering alles doet behalve voor haar eigen mensen, haar eigen land. Dat ze niet in staat zijn om in een moeilijke ronde tot een gemene deler te komen en concessies te doen. Je hoeft niet ALTIJD te winnen als individu, maar je kunt zeker samen winnen. Iedereen hier wil zijn partij als winnaar zien en Profiteuer als ster. Maar het gaat niet om JOU. Het gaat om de goede wil van het land. De kern van het land en de uitvoering van de regels.
Als er een nieuwe paus wordt gekozen, gaat het rond en rond totdat er een beslissing is genomen. Niemand verlaat de kamer omdat hij het er niet mee eens is of omdat hij niet in de winnende positie zit. Er wordt SAMEN een beslissing genomen voor de nabije toekomst.

Ja, huilen of lachen, dat is de vraag. Lachen omdat je er gewoon niets aan kunt doen. Het is lachwekkend wat we doen en denken dat we zo groot zijn. Maar we zijn gewoon beschamende wezens om om te lachen. Lachen om de ideologie van dit vreselijke theater en om de domheid van de mensheid die zich laat manipuleren en allemaal als schapen achter elkaar aanloopt. Al onze jaren van studie en dan is dit het resultaat! Echt waar! Is dat alles wat we kunnen? Gebruiken we de kennis die we hebben niet om te beseffen dat wat we doen onze eigen dood betekent? Ons einde. We gebruiken de mogelijkheden die we hebben bestudeerd niet om ons te realiseren dat we onszelf moeten beperken, dat voedsel niet gemanipuleerd mag worden, dat we zelf ziektes creëren door genetische manipulatie, vergif en andere elementen. Allemaal onze eigen creaties trouwens. Dit is het resultaat? Kunnen we er alleen in slagen om wat we geleerd hebben te implementeren om het nog erger te maken?

Waar zijn de helden?

Helden zijn nodig, echte change agents en het is duidelijk tijd om het tij te keren. Want het kan zo niet doorgaan. We moeten buiten de gebaande paden denken, stoppen met waar we mee bezig zijn en rigoureus naar de overkant zwemmen. Er zal een knal komen, dat is wel duidelijk. Want wat we nu doen is ons eigen graf graven. Deze wereld zal prachtig zijn zonder ons en de wezens zullen eindelijk hun rust terugkrijgen van het meest afschuwelijke wezen dat ooit heeft bestaan - wij! Je hebt de keuze. Lach of huil.

Heb JIJ de ballen om het te doen of ben je gewoon zo'n schaap dat vooraan loopt. Ik zal lachen en ik zal huilen.

Liefs Marco