Wanneer is iemand mooi?

Ik ben ontroerd door alle feedback die ik regelmatig krijg uit alle hoeken van dit land en van mensen die de blogs intensief lezen en er echt iets mee kunnen. Veel mensen herkennen zich hierin, of in ieder geval in delen ervan. En daar gaat het om.

Ik wil dat je weet dat je niet alleen bent met je zorgen, angsten en ervaringen. Er zijn heel veel mensen die hetzelfde voelen als jij. Blijf zoals je bent, geloof in jezelf en kijk vooruit. Neem tijd voor jezelf en geniet van meer dingen in het leven. Jij bent het kostbaarste dat je ooit gegeven is. Onthoud dat!

Na een paar hectische dagen kunnen we onszelf weer wat meer tijd gunnen. Terwijl velen nu op vakantie zijn, blijven wij hier en genieten van de tijd thuis. En nu had ik ook eindelijk weer de tijd gevonden en de rust om mijn volgende blog te schrijven - 'Wanneer is iemand mooi?'

Wie bepaald wat mooi is?

Ik wil je even vragen om voor een spiegel gaan te staan. 

Jij bent mooi. Je bent goed en je bent alles wat je nodig hebt. Al het andere is een bijgerecht.

Je komt de wereld binnen en je bent perfect zoals het moet zijn. Je bent gepland en je zult je weg gaan. In een paar situaties is het zo dat er nog een paar ingrepen nodig zijn, anders stopt het leven weer voordat het begonnen is (zie mijn eerste blogs). Maar ook dan is de weg gegeven.

Jij bent jij! En niemand is zo goed als jij, want jij bent uniek. Stel je de reis voor die je al hebt gemaakt. Je hebt miljoenen concurrenten verslagen en was de eerste ooit. Dus je hebt je eerste miljoen checkpot al bereikt zonder het echt te weten of te voelen. Maar dat is een feit! Je was een winnaar nog voor het leven op aarde was begonnen.

Dit feit alleen al bewijst dat je supersterk bent. Want anders zou je hier niet staan.

En als je nu voor de spiegel staat, neem dan de tijd en neem alles rustig door. Ik weet dat dit al een uitdaging kan zijn. Maar doe het even. 

Kijk goed naar jezelf, glimlach naar jezelf en hou van jezelf! Kijk in jouw ogen.

Je oogkleur is perfect. Kijk diep van binnen en vind de structuur en de subtiele verschillen die pas zichtbaar worden naarmate je dichterbij komt, naarmate je beter kijkt. Vind de diepte en vergeet nooit dat de ogen het licht van je innerlijke zelf zijn. Ze zullen je altijd verraden in je leven. Ja, dat klinkt niet goed, maar het is iets goeds op zich. Want de ogen, je blik zal altijd laten zien wat je denkt en voelt. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ja, ik vind het mooi, maar toch zegt je blik wat je echt voelt. Je kunt bewondering en angst tonen, je kunt boosheid en frustratie tonen en je kunt vreugde en liefde tonen en het komt allemaal puur uit je ogen.

Als je jezelf in zijn geheel voor de spiegel ziet, geef jezelf dan een dikke knuffel. Sla je armen om jezelf heen. Omdat ze zeggen dat knuffels belangrijk en goed zijn om het gevoel van positiviteit, liefde en geborgenheid te verdiepen. Knuffel jezelf, want dat kun je zelf daar heb je niemand voor nodig.

De realiteit in de ogen kijken

Je hoeft jezelf niet uit te hongeren om eruit te zien als de meisjes op de cover van een tijdschrift. Je hoeft jezelf ook niet buitensporig en morbide naar de loopband te verbannen om eruit te zien als de covers van Men's Health. Wat je daar ziet is niet echt. En ook al zijn er mensen die in ons hoofd rondlopen als "zo wil ik er ook uitzien", je moet leren bij jezelf te blijven. Want je bent heel echt. Jij bent echt! De tijdschriften zijn allemaal bewerkt en een hele entourage zit achter de computer om deze foto te bewerken. Het lichaam wordt afgeslankt, het licht wordt gecharmeerd en alle imperfecties worden weggewerkt. Ze worden perfect gemaakt.

Kleren die niet perfect passen worden strakgetrokken met nietjes en spelden en om er zeker van te zijn dat alles op zijn plaats zit wordt er tape aangebracht om de lezer te overtuigen van een perfect beeld en we laten ons verleiden om zo te willen zijn.

Geloof me, dat wil je niet. De manier om daar te komen is noch gezond noch ideaal.

Jij bent jij en je bent mooi op je eigen manier en met je eigen charme.

Wordt ik ook ooit mooi?

Het is al laat vanavond en het regent lichtjes. Ik ben onrustig en weet niet echt wat ik moet doen. Goed observeren en dan terugkomen als het nodig is, zei hij me na de operatie.

Ik was ruim 30 jaar oud en had al een andere operatie achter de rug. Door de talloze operaties in het verleden was de neus altijd een zwak punt geweest. Hij groeide tijdens de puberteit, maar ik had nog steeds een operatie nodig omdat hij plat en breed was. Tijdens de laatste grote operatie, toen ik ongeveer 20 was, werd een deel van mijn rib verwijderd om de brug van mijn neus te vormen. Delen van het oorkraakbeen werden gebruikt om de vleugels van de neus te maken en een nieuwe neus te bouwen. Deze werd van binnenuit opgebouwd. De huid van het gezicht werd gedeeltelijk verwijderd en door de mond gewerkt en uiteindelijk werd het geheel weer op zijn plaats gezet als een masker. Het ontwaken was minder romantisch dan het slapen tijdens de operatie.

Maar in al die jaren was de ademhaling nooit supergoed geweest en dus werd besloten om de neus opnieuw aan te pakken. Het stelde niet veel voor, maar weer onder narcose en dan van die plastic canules in de neusgaten. Deze voorkwamen dat de neus inzakte en de vleugels weer te zwak werden. In het begin ging alles goed en ik ging snel naar huis met een gezicht zo gezwollen en verkleurd als na een auto-ongeluk. Maar die dag was het anders. Het was warm en het puntje van mijn neus begon zacht, rood en ronder te worden. Ja, hoe langer de avond, hoe groter de neus werd. Maar wanneer is het tijd om te reageren? Wat is normaal en wat gaat weg? Bel je midden in de nacht om te vragen of alles zo moet of wacht je tot de ochtend? Maar wat als het steeds erger wordt? Wat als ze 's ochtends zeggen dat ik had moeten bellen, maar dat het nu te laat is? 23.00 uur en zichtbaar gestrest door mijn gedachten, raap ik de moed bij elkaar om te bellen. Beter één keer meer dan te weinig en beter om 11 uur 's avonds dan om 3 uur 's nachts. Nog geen 10 minuten later rijd ik naar de kliniek en had bijna geen licht nodig, zo rood was mijn neus ondertussen. Ze gebruikten een spuit en een canule om veel pus en bloed uit mijn neus te halen en het effect was meteen zichtbaar. Opluchting overviel me en ik was blij dat ik had gereageerd. Deze ontsteking had erger kunnen aflopen.

Ik weet dat het schoonheidsbeeld altijd een grote rol heeft gespeeld. Zelfs vroeger wilden mensen grotere, vollere borsten en dan werkten ze met speciale beha's of stopten ze iets in de beha. Maar in de loop der jaren heeft cosmetische chirurgie steeds meer de overhand gekregen en vandaag de dag hebben we het punt bereikt waarop mensen op tv er als karikaturen uitzien. We hebben nu ondertiteling nodig om ze te begrijpen omdat hun gezichten zo bewerkt zijn dat gezichtsuitdrukkingen alleen maar toeval kunnen zijn en geen natuurlijke reactie.

Het is triest!

Wanneer is het goed genoeg?

Na mijn operatie destijds kwamen ze weer met nieuwe oplossingen en ideeën. Ik zou vandaag waarschijnlijk nog steeds bezig zijn geweest met mezelf te herstellen. Maar de vraag voor mij was, waar eindigt mijn herstelling en waar begint het een pure cosmetische operatie te worden?

Ik besloot voor mezelf dat het nu goed is en stopte definitief met de Prozzes. Het maken van de persoon die ik had moeten of kunnen zijn was voltooid. Het was tijd om te leven met wat het geworden was en ik was er dankbaar voor.

Natuurlijk was ik, zeker in die tijd, erg bezig met het onderwerp schoonheid en haar mogelijkheden. Maar ik denk nog steeds dat een ondersteunende behandeling gerechtvaardigd is en als het je helpt om je psyche en je gevoel van eigenwaarde te ondersteunen is dat begrijpelijk. Maar dan nog, tot een bepaald punt.

Te grote borsten kunnen meer kwaad dan goed doen. Daarom is het begrijpelijk om ze kleiner te maken. Grote verschillen van links en rechts kunnen goed worden aangepast, hangende oogleden of flaporen worden tegenwoordig regelmatig geopereerd. Haartransplantaties en andere behandelingen kunnen je echt helpen om weer met meer plezier door het leven te gaan.

Maar als het erop aankomt om eruit te zien als een plastic pop, houdt het op. Tanden die zo wit zijn dat het pijn doet en gezichten die nauwelijks bewegen. Echt, waar zijn we mee bezig.

Elk van deze operaties is alleen een succes als de mensen tegenover je de operatie niet opmerken.

Zodra ze merken dat je je neus hebt laten doen, je lippen hebt laten inspuiten, je tanden hebt laten bleken of je gezicht stijf is geworden van alle Botox, is het misgegaan. Dan is het geen verbetering van je gevoel van eigenwaarde meer en heeft het meestal te maken met een ander minderwaardigheidscomplex. Maar geen van deze behandelingen zal helpen. Je had de deur naast je open moeten doen in plaats van de karikaturist.

Plastische chirurgie is als een verslaving. Je begint eraan en je weet niet hoe je moet stoppen.

Botox bijvoorbeeld kan, als het goed gebruikt wordt, een frisse en natuurlijke uitstraling geven. Het kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je voorhoofd niet meer beweegt zoals vroeger. Dit helpt voorkomen dat er rimpels ontstaan en vermindert de rimpels die er al zijn.

Botox gaat echter niet eeuwig mee en moet tussen 6 en 3 maanden worden vernieuwd. Naast Botox en omdat het te lang duurt en je natuurlijk meteen het ultra-effect wilt, laat je fillers inspuiten zoals Hyaloron of om nog verder te gaan, wordt de draadtechniek gebruikt. Hierbij worden draden onder de huid getrokken om alles strak en stevig te trekken.

Natuurlijk gaat het nog veel verder en is er ondertussen nog veel meer mogelijk. Zelf vind ik het een ziek idee als ik denk aan mensen die eruit zien als bevroren lijken zonder uitdrukking en vrolijkheid in hun gezicht. Ik vind het lachen dat op TV deze wannabe sterren en presentatoren allemaal in en uit dezelfde maskermaker lijken te gaan. En uiteindelijk zie je er nog steeds niet 20 uit maar blijf je 60. Alleen je gezicht is tot op het bot strakgetrokken tot aan je kin en als je je kleren uittrekt wordt de naakte waarheid onthuld. Waarom het theater?

Waarom worden we niet waardig oud? Een ouder wordend persoon is zoveel aantrekkelijker dan deze opgepompte, gebleekte figuren.

Mensen worden ouder en dat zal zo blijven. Je wordt geen 20 op je 50e, zelfs niet met Botox en al zijn vrienden. Mensen zullen altijd zien dat je geen Bambi meer bent. Dus als het je helpt er wat frisser uit te zien, een wat frissere gloed te krijgen, dan is daar niets mis mee. Maar als de verslaving uit de hand loopt en het meer gênant dan mooi wordt, dan ben je zeker over de schreef gegaan.

Mijn eigen ervaring

Door alle operaties heb ik natuurlijk veel meegekregen, vooral naarmate ik ouder werd. Want dan is het niet meer alleen naakt overleven, maar hebben de operaties ook met schoonheid te maken. Want dan wordt wat je eerst uit noodzaak moest doen nog mooier gemaakt. Tegelijkertijd is er altijd het risico dat er iets mis kan gaan. Een ontsteking, zoals hierboven beschreven, is dan een risico dat goed ging. Maar het kan ook veel erger. De meeste mensen, waaronder ik, weten dit, maar nemen het risico. Omdat het verlangen naar de perfecte ik groter is dan de angst voor het risico.

Omdat ik hiermee geconfronteerd werd en in die wachtkamers zat, heb ik in mijn jonge jaren ooit mijn lippen laten inspuiten. Visueel was het een absolute lach. Ik heb van nature volle lippen en met deze vulling zag ik eruit als een gepimpte rubberboot.

Toen ik ouder werd en in de financiële wereld terecht kwam, werd ik steeds meer geconfronteerd met de druk om mooi te zijn. 'Sex sells' zeiden ze altijd. Met andere woorden, hoe aantrekkelijker je bent, hoe succesvoller je bent. Zo kwam Botox in mijn leven. Ik ging regelmatig naar mijn contactpersoon in Zwitserland en liet het doen. Maar het idee was ook toen, alleen zoveel dat het helpt en zo weinig dat je het niet meteen ziet. Er fris uitzien - dat was het idee.

Ik begon te sporten nadat ik gescheiden was van mijn toenmalige partner en nam een personal trainer. Ik sportte 5 keer per week.

En omdat het niet snel genoeg gaat en de concurrentie niet slaapt, kwam ik in contact met contacten die me konden helpen. Ik confronteerde mijn dokter en vertelde hem dat ik binnenkort met anabole steroïden zou gaan trainen. Ik zou een korte fase doen, dan een pauze en dan weer een fase. Natuurlijk was mijn arts hier verre van blij mee, maar hij was blij dat ik het onder controle had en dat we er allebei iets van konden leren, hoe slecht het achteraf ook was. In zeer korte tijd groeiden mijn spieren en veranderde ik visueel met grote snelheid en tegelijkertijd zagen mijn waarden er extreem slecht uit.

Mijn organen hadden in zeer korte tijd de waarden van een 70-jarige man bereikt. Dus stopte ik weer en kon ik mijn niveau behouden wat betreft de gewichten die ik kon hanteren.

Ja, ik heb het ook gedaan en ja, het was stom van me. Ik had geen gevoel van eigenwaarde en pure twijfel aan mezelf. Ik wilde ook mooi zijn en erbij horen. Bij de rijken en de mooien en ik wilde gezien worden.

Mijn voordeel, als je het zo kunt noemen, is dat ik wist wanneer ik moest stoppen en dat ik mezelf weer vond. Gelukkig zijn mijn gezondheidswaarden weer helemaal stabiel.

Kijk, ik heb het gedaan en ik hoop dat je ziet hoe onnodig het was en is. Ik spreek vandaag openlijk over al mijn ervaringen en acties in al mijn blogs in de hoop dat het anderen zal helpen en laten zien dat het dom is. De enige juiste manier is om jezelf te zijn zoals je bent. Dit is ook het moeilijkste deel van het verhaal in je leven. Want het is veel makkelijker om op te geven of toe te geven aan verslaving of omstandigheden dan om voor jezelf op te komen en te zeggen hé, ik ben goed en dat is genoeg. Meer nog, je komt tot het besef dat je jezelf hebt en dan komt alles goed! En dat is waar! Want wat ik ook deed en probeerde, het was allemaal een leugen tegen mezelf.

Pas als ik voor de spiegel sta en naar mezelf kijk in al mijn kracht en met al mijn fouten. Met de imperfecties, de littekens en de vele imperfecte lijnen die ver weg zijn van het ideaalbeeld van schoonheid, dan zie ik de man in zijn volle puurheid, zijn wezen en in zijn volle waardigheid, zijn wil om te leven en het geluk in zijn volle pracht te ontmoeten, want ik weet, dat je aantrekt waar je naar reikt en dan alleen zie ik deze trots van een persoon voor me staan en ik ben dankbaar om te zijn zoals ik ben en dankbaar om te weten dat ik dit alles om me heen niet nodig heb voor mijn eigen geluk op aarde.

Je bent prachtig - laat niemand je ooit iets anders vertellen! Laat je niet verblinden door het commerciële beeld dat onder je neus wordt gehouden. Je hebt waarden en talenten meegekregen op je weg en alleen die moet je zien als je ideaalbeeld. Dit zijn mogelijkheden, krachten die alleen jij in je constellatie hebt gekregen. Leef!

Liefs, Marco