De magie van integratie

In mijn voorlaatste blog schreef ik over hoe bewoners op een andere manier met buitenlanders om kunnen gaan en hoe de situaties soms worden ervaren. Vandaag wil ik iets dichter naar de andere kant kijken. De integratie. Nou ja, integratie wordt meestal alleen gezien als buitenlanders naar een ander land gaan. Maar integratie begint veel dichter bij jezelf. Wanneer je verhuist en in een andere stad, een andere buurt terechtkomt. Je integreert in een nieuwe werkomgeving of een club en zelfs in de familie van je partner. Integratie vindt ook daar plaats.

Welkom in Nederland

Als voorbeeld van de integratie van een buitenlander nemen we Nederland. Omdat ik hier woon en mijn eigen voorbeeld van integratie heb. Maar hetzelfde gebeurt in Zwitserland of waar dan ook. Want integratie betekent jezelf integreren in een andere omgeving zonder jezelf te verliezen. En dit punt is heel belangrijk! Veel mensen denken vaak dat ze zichzelf helemaal opnieuw moeten uitvinden als ze integreren, dat ze zoveel moeten veranderen dat ze zichzelf niet meer zijn of dat hun eigen waarden niet meer tellen. Dat is absoluut niet het geval!

Integratie betekent deel worden van je nieuwe omgeving en je ermee omringen, waarbij je je eigen ervaringen, vaardigheden en kennis meeneemt. Dat is de magie van integratie! Iedereen heeft er baat bij.

Nou, integreren klinkt veel moeilijker dan het is en het is een beetje anders of je vrijwillig naar een land gaat of dat je er naartoe bent gevlucht. Maar uiteindelijk ben je hier en dat betekent niets anders dan de kans grijpen die je krijgt. Het belangrijkste is dat je positief wilt deelnemen en jezelf deze kans wilt geven. Want geloof me, alleen jij kunt winnen. Een nieuwe taal, een nieuwe baan, nieuwe vrienden en nog veel meer. Want integratie opent automatisch deuren voor je.

Het begin van integratie is zeker niet zonder hobbels en het kan je ook emotioneel pijn doen. Vooral als je ouder wordt en om welke reden dan ook migreert, kunnen bepaalde momenten wat intenser zijn. Daar komen we nog op.

Als kind merk je er minder van, blijkt uit onderzoek. Omdat de taal bijna vanzelf komt en de angsten en zorgen die wij oudere mensen hebben er meestal niet zijn of op andere niveaus te vinden zijn.

Waar beginnen we?

Mijn eerste en belangrijkste doel van integratie is om de taal te spreken, te begrijpen en, indien mogelijk, te schrijven. Ja, ik weet het, deze eerste horde is moeilijk. Het hangt natuurlijk af van de taal die je moet leren, maar ook van hoe snel en gemakkelijk je met talen om kunt gaan. Mijn persoonlijke mening is dat je niet kunt integreren zonder de taal. In Nederland spreken veel mensen Engels. Hoe westerser je in het land bent, hoe meer internationale bedrijven er zijn en daardoor wordt ook meer engels gesproken. Ik was verrast door de overtuiging dat de bewoners goed met Duits overweg kunnen, dat was mij niet opgevallen. Hoe dan ook, je bent in Nederland aangekomen of van plan dat te gaan doen. Dat betekent dat de nationale taal Nederlands is en dat je die moet leren.

Het maakt helemaal niet uit waarom je hier bent komen wonen. Of je nu gevlucht bent, verliefd bent geworden, als student bent gekomen of als expat, d.w.z. dat je door een werkgever naar het land bent gestuurd om voor een bepaalde tijd te blijven. De taal moet je leren! Want als je op een dag vertrekt, heb je een taal in je tas. Als je blijft, is het sowieso een MUST om de taal te kennen. Want laten we eerlijk zijn, ik wil ook vrienden maken, zelfstandig worden of ergens kunnen werken. Als ik naar de dokter ga, wil ik duidelijk kunnen vertellen wat ik heb en als ik hulp nodig heb, moeten ze me kunnen verstaan en ik hun natuurlijk ook. Als je wordt uitgenodigd, wil je dat de groep met je kan praten zonder dat ze in hun eigen land een vreemde taal moeten spreken. Toch?

Nee, het is jouw taak om deel te nemen in hun taal. Anders zul je altijd aan de rand van de samenleving blijven staan en dat wil niemand. Maak deel uit van het land waar je woont.

Hoe pak ik dat aan?

Ik heb in het begin cursussen gevolgd aan de Rijksuniversiteit Groningen. Ik volgde normale en intensieve cursussen om op papier een niveau te bereiken dat ik kon presenteren. Nou, dat betekent natuurlijk niet al te veel. A1, A2, B1, B2 en hoe ze ook mogen heten. Naast de cursussen moet je actief zijn. Het is de combinatie die succes brengt.

Zo vond ik werk, waar ik niet veel hoefde na te denken maar wel veel kon leren. Eerst bezorgde ik schoenen, zodat ik het straatnetwerk en de taal met de mensen daar in de winkels kon leren. Daarna werkte ik in een dierenpark waar ik ook de taal kon leren en omdat ik al andere talen spreek, vond ik een baan waar ik internationaal kon werken en verschillende talen kon spreken. Met andere woorden, de deuren gingen voor me open.

In de auto herhaalde ik alles wat er gesproken werd en thuis keek ik naar het jeugdjournaal. Dat hielp me enorm. Het was ook belangrijk dat ik vanaf dag 1 alleen nog aan het Nederlands werd blootgesteld. Films, radio en mijn omgeving, alles. Mijn moedertaal zat opgesloten in de kast. Ik wist dat hoe sneller ik in het koude water sprong, hoe sneller ik zou leren zwemmen.

Er kwamen momenten dat geen van de vijf talen nog vloeiend door mijn hoofd liep. Vooral als ik moe werd, en ik werd snel moe in het begin. Maar gewoon doorgaan en nooit bang zijn om fouten te maken. Je kunt het!

Ik was het bangst om alleen met mijn schoonvader te zijn. Hij sprak alleen Nederlands en ik kon hem in het begin moeilijk verstaan. Maar juist zulke hindernissen brengen je verder. Hoe makkelijker het is, hoe minder snel je je doel bereikt.

Dan heb je ook nog de uitdaging om misschien met het hele gezin naar het nieuwe land te komen. Daarom is het des te belangrijker dat je de taal leert. Je moet je kind kunnen steunen en begrijpen wat er gebeurt. Anders ontstaan er taalbarrières binnen je eigen gezin. Want kinderen leren de taal op school en met hun vriendjes.

Wat ook niet helpt, is wanneer buitenlanders vaak in groepen wonen. Dat wil zeggen dat ze in dezelfde buurt wonen als anderen uit hetzelfde land. Dit is misschien leuk voor de normen en waarden en gewoonten, maar het helpt helemaal niet bij de integratie. Integendeel, ik zie en merk steeds weer dat mensen alleen blijven en zelfs jaren later nog hun taal spreken.

Als ik als buitenlander op een cursus of vervolgopleiding zit en dan iemand hoor vragen of het goed is als we alles in het Engels doen, omdat hij na zeven jaar nog steeds niet goed Nederlands spreekt, dan denk ik bij mezelf, sorry, maar ik heb ook de moeite genomen....

Voor mij of voor jou?

De taal leren is niet alleen voor jezelf. Het toont respect voor het land waar je naartoe verhuist en voor de mensen die er wonen. Vergeet niet dat je in hun omgeving, hun gewoonten en tradities terechtkomt.

Jouw ideeën zijn welkom en ze staan er zeker voor open om wat van jouw kookkunsten of iets dergelijks te proberen, maar het is ook geweldig als je hun dingen probeert en lokale dingen leert kennen.

Dat is integratie! Samenkomen als een groep met verschillende achtergronden waar je kunt bijdragen, respecteren en samen verder kunt.

Zo werkt integratie ook bij een nieuwe werkgever of op andere plekken waar je nieuw bent. Het is en blijft natuurlijk altijd een uitdaging. En je zult mensen ontmoeten met open armen en anderen die minder open zullen reageren. Maar onthoud altijd dat zolang je er alles aan doet om te integreren, niemand boos op je kan zijn. Dan is het het probleem van de ander.

De meeste mensen zullen je positief ontvangen omdat je hen positief benadert. Dit heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.

Elk land heeft geprofiteerd van de komst van buitenlanders en je eigen land heeft veel van zijn eigen mensen die ergens een nieuw leven zijn begonnen. Sommigen komen, anderen gaan. En uiteindelijk neemt iedereen iets mee. Zo hebben we verschillende fijne keukens in het land en kunnen we alles uitproberen en nieuwe dingen ontdekken. We kunnen ook opnieuw talen leren van mensen die ze als hun moedertaal kunnen overbrengen. Werk kan worden gedaan door nieuwe professionals.

Alles goed?

Het enige wat ik vandaag de dag vreemd vind, is dat ik in mijn land van herkomst wel inspraak heb, maar hier niet. In Zwitserland kan ik regelmatig stemmen en heb ik dus inspraak in hoe het leven daar wordt geleefd. Maar ik betaal er geen belasting, ik woon er niet en ik weet niet of ik er ooit nog zal wonen. Dus waarom zou ik daar iets te zeggen hebben? Aan de andere kant betaal ik hier belasting en werk ik hier, ik voel me volledig integer. Maar ik mag niets te zeggen hebben. Die twee dingen moet ik nog voor mezelf uitzoeken. Maar ik stem al lang niet meer in mijn land van herkomst, om de redenen die ik noemde.

Vooruit

Welnu, de magie van integratie is dat we verhuizen en dat alleen al zorgt voor magie. Deuren gaan open, nieuwe kansen doen zich voor, mensen hebben een positievere houding tegenover je, je maakt vrienden en je begrijpt waar het allemaal om draait. Je wordt een deel van het land waar je naartoe bent gekomen.

Waardeer het land en de mensen en leer over hen. Ontdek hun natuur en omgeving en leer over hun oorsprong en geschiedenis om gewoonten en culturen te ervaren en te begrijpen.

Liefs, Marco