Wanneer ben je echt iemand?

Wanneer ben je echt iemand?

De droom

Ze zijn soms onverklaarbaar en heel vreemd. Ze zijn eng en vaak slaan de verhalen die we dromen nergens op. Een wilde wirwar van mensen en verhalen in één nacht.

De nachtelijke dromen

We noemen mensen soms 'dromers'. Omdat ze overdag vastzitten in hun eigen wereld en niet echt iets actiefs bijdragen. Ze zitten vol ideeën en verbeelding - dromers.

Dan heb je mensen die dromen als doelen hebben. Een bepaalde werkgever of een flat krijgen. Reizen naar een bestemming, dat kan ook een droom zijn.

Dromen zijn van groot belang omdat ze ons vooruit stuwen en ons doelen laten hebben. Zonder dromen leven we dag in dag uit doelloos en vreugdeloos. Ze zijn essentieel om te kunnen leven. Ze geven ons iets om over na te denken en iets om naar toe te gaan.

Ze zijn ook heel individueel, in het bijzonder de doeldromen. En toch heeft ieder van ons ze.

Ik droom ervan om op een dag naar de Malediven te reizen. Of ik droom ervan om een Porsche te bezitten, of ik droom ervan om op een dag een gezin te hebben, twee kinderen en een huis. Iedereen heeft ideeën in zijn hoofd.

Mensen

We zijn met ongeveer 8 miljard mensen op deze kleine aardbol en het worden er steeds meer. 

Terwijl sommigen lekker in hun bazenstoel zitten en denken dat ze supercool zijn zonder er iets voor gedaan te hebben, vluchten anderen voor oorlog en terreur voor hun leven - op hetzelfde moment.

Niet dat de leunstoelkoning een actiefilm op Netflix kijkt, nee, deze scenario's zijn simultaan. Terwijl wij discussiëren over de vraag of we de grondwaterpompen in onze privétuinen moeten registreren of dat we alle boeren moeten uitzetten om de aantallen te halen die we 'zouden moeten' hebben, zijn een paar honderd kilometer verderop mensen in een gevecht om te overleven verwikkeld. Of ze ooit nog een eigen tuin zullen hebben is onzeker en de vraag of daar een grondwaterpomp komt te staan en of die geregistreerd moet worden interesseert niemand. Want dit gaat over overleven.

Ieder van deze mensen heeft dromen en ze zijn allemaal relevant omdat IEDEREEN relevant is. GEEN enkele baas in deze wereld is belangrijker dan de laagste in de hiërarchie. Hij droomde er gewoon van om op een dag op de stoel van de baas te zitten en nu zit hij daar. Of hij het verdient is een heel andere vraag. Het is anders met de schoonmaakster, waar niemand aandacht aan besteedt. Ze heeft veel werk gedaan en veel opgeofferd in haar leven voor anderen en kon haar werk niet voortzetten. Om wat extra geld te verdienen, werkt ze als schoonmaakster. Het feit dat ze misschien nog wel beter gekwalificeerd is dan de baas boven haar wordt vergeten. Omdat we altijd omhoog kijken in plaats van om ons heen.

Dromen is goed, maar blijf in het hier en nu. Kijk om je heen en vergeet nooit dat iedereen om je heen dromen heeft en dat iedereen het recht heeft om ze te verwezenlijken. Helpen we elkaar om samen iets te bereiken of blijven we in deze egoïstische wereld en denken we alleen aan onszelf en koste wat het kost maar onze droom moet uitkomen. Zelfs als dat ten koste gaat van anderen. Je zult nu misschien lachen, maar dat is waar we nu zijn.

De buitenlander

Hoe vaak worden buitenlanders niet opgejaagd en uitgelachen. En natuurlijk gebeurt dat in het algemeen en natuurlijk zijn er extreme gevallen onder hen, maar uiteindelijk richt je je tot iedereen - ook tot mij. Want in dit land ben ik niets anders dan een buitenlander met zijn eigen dromen.

Mijn eigen ervaring is dat wanneer we bijvoorbeeld een bestelling moeten plaatsen en iemand tegen me praat, het vooroordeel "een buitenlander" naar boven komt. Je hoort het in mijn dialect en het zal altijd blijven. Alleen omdat ik een buitenlander ben, heb ik al een eerste knik in de relatie met mijn gesprekspartner. Er waait een vooroordeel over me heen. Maar het feit dat ik de macht heb om miljoenen om te zetten en dat ik een opleiding heb afgerond die veel hoger is dan de persoon aan de overkant ooit zou durven dromen, wordt volledig vergeten, of beter gezegd, er wordt geen rekening mee gehouden. Het feit dat de buitenlander meerdere talen spreekt en de inlander één en misschien een beetje Engels als hij teveel gedronken heeft, wordt ook vergeten. Want de buitenlander die gebroken Nederlands spreekt heeft veel meer moeite gedaan dan de inlandse die met de vinger naar de ander wijst en een oordeel heeft.

Buitenlander = Buitenlander.

Dus als je het weer over buitenlanders hebt, denk dan wat meer na over wat je doet. Want het kan elk moment zijn dat je zelf op de vlucht bent. Dat jij degene bent van wie ALLES wordt afgepakt, gewoon alles. Dat je familie wordt vermoord of gescheiden en je nooit van je leven zult weten of je ze nog terug zult zien. Je gaat gewoon op jezelf wonen en op een gegeven moment weet je niet meer of je dat wilt of niet. Je komt aan in een land dat je nooit zelf hebt gekozen, je wilde je eigen land niet verlaten, je wilde er blijven. Dus kom je in een vreemde omgeving terecht en moet je je er op de een of andere manier zien te redden.

En dan komen de mensen die in dit land wonen en beledigen je, bestempelen je als minderwaardig en vallen je aan en waarom? Omdat je hen tot last bent?

Mensen, maar wat als je moet vertrekken? Als je wordt verdreven, ergens helemaal alleen strandt en voor onbepaalde tijd in een containerwoning moet wonen in de kleinste ruimte met vreemden? Hoe fijn zou het dan zijn als je ook in dit land met hulp en vrede wordt ontvangen.

Niemand komt naar dit land en wil dat je je ellendig voelt, en de meesten die komen willen helemaal niet komen en gaan naar huis als ze kunnen. Dus wat is er in hemelsnaam mis met ons?

Is het niet eerder het concept dat ons land opbouwt? Dat wij als burgers het gevoel krijgen dat elke migrant het financieel beter heeft dan wij? Dat wij niet gezien worden in onze woningnood maar als er migranten komen ineens alles in gang wordt gezet? Moeten we onszelf niet bij de neus nemen als we onze 'Punch and Judy' (de regering) kiezen en daar ontevreden over zijn?

We hebben allemaal dromen. Ieder van ons en elke droom heeft zijn rechtvaardiging. Die van jou is net zo waardevol als die van de straathoekwerker of die van mij.

We zijn beter

Laten we stoppen met proberen beter te zijn.

De super make-up meisjes die zelf nooit iets bereikt hebben, maar mooi en glimmend in de maatschappij willen passen en een deel van alles en nog wat willen, maar niets bijdragen. Ze denken dat ze zo belangrijk en groot zijn en kijken neer op mensen die niet zo glimmend zijn als zij. Bazen die hun werknemers niet steunen, maar die hun prestaties voor zichzelf nemen en zichzelf ophemelen en prijzen. Maar het werk was niet hun verdienste.

Buren die jaloers zijn als de persoon naast hen aankomt met een nieuwe auto.

We denken dat alles wat een merk draagt en duur is, goed en waardevol is. Hoe dom zijn we?!

Alsof ik beter zou zijn met een Ferrari dan met een Fiat500. Alsof het mijn persoon hoger zou plaatsen.

Hoe triest is het voor je als je jezelf pas iemand kunt voelen als je je kunt uitsloven in de maatschappij. Pronken met een grote auto, rondlopen in een pak en twee keer per jaar wegvliegen. Als het huis de maatschappij, je vrienden, nog meer bevalt dan jezelf, alleen maar om te horen, ohhhh ze hebben het ergens naar gemaakt.

En dit is waar ik heel hard moet lachen.

Ik was ook zo'n Pinocchio in pak en met een laptop. Zittend als een kudde schapen in de luchthaventerminal vroeg in de ochtend, vliegend naar een vergadering ergens in Europa. Meestal was het Frankfurt of Londen. We zaten daar met z'n allen, pakten allemaal snel de laptop en werkten aan de Excel-spreadsheet. Dan in Londen op de vergadering. We nemen allemaal een PowerPoint-presentatie van 70 pagina's door die iedereen thuis had kunnen lezen. Want waarom vliegen we allemaal naar Londen? Om samen iets te lezen?

In de pauze proberen we wat nieuwe items toe te voegen aan de Excel spreadsheet die we vandaag hebben ontvangen en die zo belangrijk zijn om niet te vergeten.

s Avonds vliegen we allemaal weer naar huis en zitten we een ellendige tijd op het vliegveld. We verdrijven de tijd met de Excel spreadsheet. Iedereen in zijn grijs/blauwige pak en iedereen vol dromen en iedereen vol druk. Want we zijn nu iemand. We hebben een huis, twee auto's en kinderen die ALLES willen. En we hebben buren. Het water staat tot onze nek. Want wij willen ook ALLES. Wat als we ineens de oudste auto in de straat voor ons huis hebben? Wat als de Excel-spreadsheet van mijn compagnon morgen beter is? Wie betaalt dan mijn hypotheek? Mijn vrouw, zal ze me dan nog sexy genoeg vinden?

Oh jee oh jee, dat heb ik mezelf zo vaak afgevraagd. Ik zat daar tussen de schapen op het vliegveld met mijn Stars & Sterren magazine, omdat ik moe was dat ik de hele dag nicht echt iets had gedaan, en het was vreselijk om te beseffen dat 90% daarvan voor niets was geweest. Alleen thuis denkt iedereen ohhh, kijk, hij was weer in Londen en was eerst in Frankfurt. Geweldig, deze man heeft iets voor elkaar gekregen.

Belachelijk, want als dat de ideologie is van 'je hebt het bereikt' dan hebben we echt het einde gehaald.

De juiste weg

NEE! Geloof me, als je dat allemaal niet meer nodig hebt en blij bent met wat je hebt, dan heb je het echt gehaald. Als de mensen om je heen je zien voor wat je bent en wie je bent en niet met al het drama om je heen, dan ben je iemand. Zolang je denkt dat je het nodig hebt of dat luxe en geld je ergens brengen, ben je een arme muis.

Kijk om je heen en zie wie jouw hulp nodig heeft. Wie kun jij helpen met jouw kennis? Help het dier dat stervende is of breng bloemen naar de oude buurvrouw. Je bent een sociaal wezen en geen robot, ook al dreigen we ons gedrag te verliezen.

Want geloof me, er komt een dag dat je vertrekt zoals je gekomen bent. Die dag zal je op de een of andere manier inhalen. En die dag zal eerder komen dan je zou willen.

Hoe trots kun je zijn dat je zoveel verzekeringen hebt verkocht? Hoe waardevol is het dat je hebt gestreefd naar meer, keer op keer, om er op je laatste dag afscheid van te nemen? Is dat echt je droom van het leven?

Ik denk zelf dat je er slechter van wordt. Als je altijd geld najaagt en niet leeft, dan heb je het niet begrepen en jaag je dromen na waar je nooit gelukkig zult zijn. Want als je de Ferrari hebt, is dat niet goed genoeg. Je wilt constant meer.

Maar als je leeft met wat je hebt zonder altijd meer te willen en je gelukkig voelt zonder dat je een statussymbool op je kont hoeft te hebben, dan kun je je zegje doen. Want dan hebben we het echt over stijl en klasse. Dan heb je je taak als mens begrepen en dan pas.

Liefs Marco