Ga je eigen weg!

Ga je eigen weg!

Vanaf het begin, of zelfs daarvoor, ben je je eigen baas. Je bepaalt zelf wat er in je leven gebeurt en je kiest dus ook zelf of je een slachtoffer of een vechter bent, of je je ellendig of gelukkig voelt.

Er zullen dingen in je leven gebeuren die je van je pad afbrengen, die je zoveel pijn doen dat je denkt: ik kan dit niet meer. Er zullen dingen gebeuren die je op een dieptepunt brengen waar je denkt: hier kom ik nooit meer uit.

Alles wat er gebeurt of zal gebeuren, je kiest er niet zelf voor dat het gebeurt. MAAR je kiest wel hoe je ermee omgaat nadat het gebeurd is.

Als ik aan mijn eigen voorbeeld denk, heb ik er niet voor gekozen dat mijn ouders gingen scheiden. Het misbruik was geen keuze, zeker niet. Maar ik kon achteraf beslissen wat er zou gebeuren. Hoe ga ik ermee om? Blijf ik hangen in mijn eigen verdrietige wereldje of stap ik eruit en bevrijd ik mezelf van dit verdriet en ga ik leven? Ik merk dat de tijd dat dit gebeurde intens was en me pijn deed, me echt van het padje bracht en me ook irriteerde tot in de diepste lagen van mijn lichaam en ziel. Maar vanaf dat moment zouden er vele jaren volgen die anders zouden zijn. En natuurlijk blijven deze incidenten in je rugzak van het leven zitten. Maar alleen jij bepaalt hoe zwaar die rugzak wordt. Je gaat hoe dan ook je eigen weg. Ik dacht zelf dat ik gemakkelijker en moeitelozer mijn weg kon gaan als ik weinig gewicht met me meedroeg.

In de loop der jaren komt er soms een of andere kilo bij en vallen er weer andere lasten weg. Maar ik kan je één ding beloven, het is zoveel gemakkelijker om te lopen als de rugzak lichter is en je kunt veel verder gaan met veel meer energie als de rugzak licht is. Ik kan je ook beloven dat je rugzak nooit leeg zal zijn en dat is goed. Want elk incident zorgt ervoor dat je je sterker voelt en sterker wordt. Deze ervaringen zullen je helpen om verder te komen in het leven.

Je zult merken dat je mensen ontmoet en je zult je afvragen waarom je ze ontmoet en er zullen mensen zijn die je wilt ontmoeten maar om de een of andere reden gebeurt dat niet. Je zult vrienden hebben die voor altijd bij je blijven en sommige die een tijdje met je meegaan. Iemand vertelde me ooit dat het leven is als een treinreis. Sommige mensen stappen in je leven en reizen een tijdje met je mee, terwijl anderen je bij het volgende station weer verlaten.

Eén ding is zeker, het leven is een reis - geniet ervan!

Om terug te komen op mijn gezichtsfout: velen hier zeggen ook dat dit zeker geen zelfkeuze was. Je had geen keuze. Nou, daar ben ik niet helemaal zeker van. Het kan heel goed zijn dat ik dit lichaam inderdaad heb gekozen om te leren en een doel te bereiken. Maar dit gaat nu iets verder en raakt ook het gebied van geloof. Daar komen we misschien een andere keer op.

De weg van de liefde

Hoe vaak wordt er niet gezegd: ik hou van je? Dat is mooi, toch?

Maar hoe vaak wordt het gezegd, gewoon omdat het gezegd wordt?

Je eigen weg kiezen is ook heel belangrijk in een partnerschap om gelukkig te zijn.

Als je je partner leert kennen, tintelt alles en ontstaat er een vuurwerk van gevoelens. Dat is normaal in het begin, hoor ik steeds weer. Wacht maar af! Het is normaal dat het na verloop van tijd zwakker wordt. De vlinders in je buik worden steeds minder en op een gegeven moment is de euforie die je in het begin voelde weg.

Ik kan je meteen vertellen dat dit totale onzin is!

Het enige wat er zal gebeuren is dat als je jezelf laat gaan, de vlinders een andere plek zullen vinden. Dat heb je zelf in de hand.

En wees alsjeblieft eerlijk tegen jezelf en je partner en ga je eigen weg, mocht je ooit de vlinders verliezen, mocht je de euforie bij je partner niet meer herkennen.

Nee, deze liefdeskracht, deze gehechtheid en vreugde voor je partner verdwijnt niet zomaar, het blijft en ik spreek uit ervaring.

Veel mensen blijven bij elkaar uit gewoonte en vroeger was het een ander soort partnerschap. Soms was het een kwestie van overleven. Mensen waren op elkaar aangewezen en werden vaak partners puur om functionele redenen, en daar bleven ze. Tegenwoordig is helaas bijna het tegenovergestelde het geval. We zijn niet langer bereid om slechte momenten te accepteren en alles is mogelijk. We vinden altijd wel een jongere, aantrekkelijkere partner dan degene die we hebben. We beseffen niet meer wat een partnerschap is en wat het betekent.

We moeten hier over nadenken en onze ogen openen!

Ik heb een paar relaties gehad in mijn leven. De eerste duurde een half jaar en ik denk dat dat een soort test was van hoe het is om iemand vast in je leven te hebben. Maar dat was duidelijk niets en we gingen weer ieder onze eigen weg. De tweede en de derde, en ik denk zelfs de vierde, kwamen allemaal uit dezelfde hoek. Het punt was dat ik iets moest leren of er zelf nog uit moest komen en daarom had ik dit soort mensen aangetrokken als motten tot een vlam. Want met al deze mensen had ik een soort taak te vervullen. Ze faalden allemaal nadat de taak vervuld was of ik moe werd van het vervullen van iets. Problemen waren voorgeprogrammeerd, ik wilde ze gewoon niet zien en last but not least waren er ook psychologische problemen en ik was slechts de metgezel om hun leven draaglijker te maken.

Mijn moeder zei altijd tegen me: "Marco, mensen zoals wij zijn geboren om het goede spel te spelen". Een uitspraak die ik niet wilde accepteren en besloot om liever alleen in het leven te staan in plaats van te doen alsof alles in orde was.

In mijn tien jaar durende relatie was het gewoon mijn eigen schuld dat ik er zo lang in vastzat. Ik tolereerde gewoon dat ik niet gezien werd, maar het was mijn eigen keuze. Ik kwam vast te zitten, volgde de sleur en liet mezelf gaan uit comfort. We dreven uit elkaar, de vlinders waren allang dood. Aantrekkingskracht noch vreugde werd wederzijds gevoeld, het was puur praktisch en men was eraan gewend geraakt. Het is een vreselijke gedachte als ik terugkijk. Nee, dat wilde ik niet en het was tijd om wakker te worden en verder te gaan. Ik verhuisde, ging 5 keer per week naar pesonale training en veranderde mijn houding en inzichten opnieuw. Dat wil zeggen, ik heroriënteerde me en leefde in plaats van niets te doen en me op mijn gemak te voelen.

En het is wanneer je dat doet en dingen verandert dat de geweldige dingen in het leven gebeuren. De nieuwe geest beweegt je vleugels en je hebt automatisch een nieuwe uitstraling. De buitenwereld merkt dit op. Er gaan deuren open die je je niet had kunnen voorstellen. Je hebt vaart in het leven en nieuwe moed en energie.

Zolang je op de bank ligt en lekker luiert, zal dit niet gebeuren en zullen kostbare jaren wegvloeien.

Zit je op een dood spoor? Stop ermee en draai je om! Ga op reis, ga op avontuur en ervaar dingen om je focus te resetten.

Ik besloot zelf om alles op te geven en naar Nederland te verhuizen. Het was mijn eigen keuze. Maar als ik eerlijk ben, heb ik door de jaren heen ook geleerd om naar mezelf te luisteren, om te voelen hoe ik ergens op reageer.

Ik stel mezelf bijvoorbeeld de vraag: "Marco, moeten we alles verkopen en naar Nederland verhuizen?" Van binnen voel je instinctief of het positief of negatief voelt. Dat vraagt enige training, maar iedereen kan het leren.

Dus kwam ik naar Nederland en ik heb er nooit spijt van gehad. Maar ik besloot ook voor mezelf dat als ik dit doe, dat ik het dan goed doe. Heimwee, daar had en heb ik geen tijd voor. Want ik besloot naar Nederland te komen. Als ik blijvend heimwee zou hebben, zou ik weer moeten besluiten om iets te veranderen. Want dan loopt het op den duur niet meer goed af.

Dus soms word je gedwongen om een beslissing te nemen. Natuurlijk kun je het uitzetten en negeren. Maar dat gaat dan weer ten koste van jezelf. Want dan leef je of niet goed of je rugzak raakt weer vol en het pad wordt steeds rotsachtiger.

Terug naar de vlinders

Ik ontmoette mijn man in 2017 en vanaf dag één tot nu zijn die vlinders gebleven. Ja, natuurlijk weet ik dat dit geen 20 of 50 jaar is, maar dat verandert niets aan het feit hoe lang het duurt. De vraag is hoe.

Als je je partner ontmoet, van hem of haar leert houden en besluit om samen op reis te gaan, dan houdt dit niet op. Houd afspraakjes hetzelfde als in het begin. Ga samen uit eten, heb romantische avonden en open spontaan een fles wijn omdat het kan, verwen en verras elkaar zoals op de eerste dag. Niet omdat het Valentijnsdag is, niet omdat het een verjaardag of Kerstmis is, nee, gewoon omdat!

Hoe dan?

Alleen jij bepaalt in je leven hoe je leven eruit zal zien. Er zijn geen instructies, er is alleen een beetje moed en wil voor nodig en soms moet je fouten maken om te leren dat het ook anders kan.

Het leven is prachtig en niemand en niets zal me ooit iets anders kunnen vertellen. Want het zijn deze kleuren, deze geuren en deze gevoelens van alles wat je tegenkomt op deze aarde die het leven zo mooi maken.

Zitten, liggen, is geen optie. Het is zeker makkelijker maar dan blijft het wat het is. Het is jouw taak om te genieten van de jaren die je hebt en er het beste van te maken. Jouw pad is jouw leven en je weet nooit hoe lang je reis zal zijn en hoe zorgeloos hij zal zijn. Maar je weet hoe het op dit moment is en daar kun je op rekenen. Doe het NU en wacht niet op een ideaal moment dat misschien nooit komt.

Het klinkt eenvoudig, dat besef ik, en weet je wat, het is eenvoudig. Want het enige wat je hoeft te doen is het doen. Als het je onvoorstelbaar lijkt, komt dat omdat je al veel te lang vastzit in je sleur en het makkelijker is om stil te blijven zitten dan om te bewegen. Maar jij beslist voor jezelf of je het waard bent of niet. Jij alleen. Niemand anders en niet de excuses dat het niet kan omdat (partner, kinderen, baan, etc.) nee, jij bent je eigen baas en alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.

Ga je eigen weg en ga er nu in!

Liefs Marco